kafanın içinde konuşmaların çoğalmasından iyidir.
zira konuşa konuşa kendini tüketir insan. hiç fark etmeden yer de yer kendini. uykularına bile mani, düşlerine kilit olur.

ama şarkı öyle mi?
günün ilk saatlerinde o günkü uyanma ruh halime göre değişiklik göstererek başlar, gün sonuna kadar yine o canım ruh halimle birlikte evrilir.

bazen dayanamam palaşıveririm yanımda yöremde kim varsa yakın gördüğüm. benimle birlikte onun da kafasında çalsın diye. bulaşıcı da olabiliyor yani böyle durumlar.^:şikayet eden olmadı henüz çok şükür (halinden memnun gülümseme)^

mevzu bahis şarkı her türden olabilir. bir gün journey - mark eliyahu ile güne başlamışsam^:ki bu aralar tüm gün sürebiliyor o şarkı kafamın içinde. fazla kaptırdım kendimi müziğine sanırım^, başka bir gün nilüfer - müslüm gürses olabiliyor, başka bir zaman bir balkan şarkısının ezgisine açıp gözlerimi, günü mashar alanson'la tamamladığımı bilirim.

velhasıl kafada çalan şarkı iyidir. payaştıkça çoğalan mutluluk gibidir.
sebepsiz yere gülümsetir.